Իմ բանականության հեռավոր անկյունից

Իմ բանականության հեռավոր անկյունից,
Սրինգ էր հնչում, լեռներին, հովիտներին,
Ծնվում էր մեղեդի ամենուր առանց կամքի,
Առատություն բերելով շուրջս ու նաև հոգուս ….
Ժամանակ, քո ձեռքերից սիրտս քար դարձավ,
Վաղուց եմ կորցրել սրինգը, իր զրնգուն մեղեդին ,
Ժամանակ , տխրություն,սա չարքերի խաղ է.
Շատ երանելին նույնիսկ չգիտի իմ տեղը ….
Ինձ անվերջ այցելում եք, իմ անկոչ հուշեր,
Սա՞ է կամքը իմ անցյալի, թե մոռացված խաղ է,
Կրկին հորդում ես խորքից իմ մարդկային ուղեղ,
Գերբեռնված ես անչափ, բայց վաղուց խարխուլ …