Եվ նորեն ծնվեց քո լույսը բարի,
Աշխարհին,մարդկանց ավետեց բարին,
Մութը իր ստոր խավարին վայել
Փախչում է անճար լուծվելով լույսիդ:
Իմ հոգու լույսը նույնպես լիացավ,
Խավարս ոչ մի ներում չունեցավ,
Լուծվեց ամենուր հրաշքը կյանքին
Ու՞ր ես դու ասա որ ես էլ լցվեմ….
Եվ նորեն ծնվեց քո լույսը բարի
Տեղադրվել է admin-ի կողմից Հնվ 5th, 2018-ին Պոեզիա-ում
