Ինչպե՞ս ապրի ծովն առանց ջուր,
Որ գետերն են սնում նրան,
Գետակներն էլ պետք են ծովին,
Ինչպես սնող արյան երակ:
Դու իմ հզոր բարի գետն ես,
Սառն ու զուլալ պարզ ջրերով,
Ես էլ անկուշտ մի մեծ օվկիան,
Քո պարզ ջրից չհագեցող:
Արցունքներս են հոսում անվերջ,
Որ իմ հոգու ցավի ծովից ցավ պակասի,
Բայց,թե ինչպե՞ս,արցունքն ի՞նչ է ծովի դիմաց,
Եթե նույնիսկ անվերջ հոսի…
Չարը խափանվի,իսկ բարին միշտ քեզ,
Դու աղբյուր լույսի, անսպառ բարի…
Քո բարի լույսով աշխարհն արարի,
Գուցե,թե ինձ էլ քո բարի լույսից
Մի մասնիկ հասնի…
Ինչպե՞ս ապրի ծովն առանց ջուր
Տեղադրվել է admin-ի կողմից Հնվ 5th, 2018-ին Պոեզիա-ում