Թե ինչպե՞ս է, ըստ էության,
Իմ զարդերը ձեզ համար է,
Նստեք դուք էլ ծառի շուքին,
Խոստացել եմ՝ չեմ ամաչի…
Թեկուզ բեռով մուրացկանի՝
Չեմ խոնհարի ես աչքերս,
Թե հիշեցնեք պարտքի մասին,
Երգս հազար պարտք կփակի…
Որտեղ կանգնեմ՝ չեմ թաքնվի
Ինչք՜ն կուզեք հրե’ք ինձ դեն,
Իսկ ձեր փոշոտ ճանապարհին՝
Չունեմ զամբյուղ՝ ձեր չափումին…